ابن حزم معتقد است که اصل، مجاز بودن زن در تصدی کارهاست.زن از تصدی کاری ممنوع نیست مگر آن که نصی در جلوگیری او وارد شده باشد، مانند: امامت و رهبری کلی مسلمین، عین عبارت او این است: (11) و جایز است که زن متصدی حکومت گردد، و این قول ابو حنیفه است، و از عمر بن الخطاب روایت شده که او زنی از قوم خود را به نام (شفاء) به تصدی بازار گماشت.و اگر گفته شود که رسول خدا (ص) فرمود: (هرگز رستگار نشوند مردمی که کار خود را به زن بسپارند) می گوییم که این مطلب را رسول خدا (ص) در باره حکومت عمومی که همان خلافت است فرموده اند، و دلیل جایز بودن، قول آن حضرت است که: زن مسؤول است در مورد مال شوهرش و مسؤول است نسبت به زیر دستان خود.مالکیان جایز دانسته اند که زن وصی و وکیل باشد، و کسانی که زن را از تصدی در امور منع کرده اند، نصی ذکر نکرده اند که زن می تواند در پاره ای امور تصدی پیدا کند. طبری معتقد است که بطور کلی جایز است که زن حاکم و قاضی بشود، غیر از ولایت کلی و رهبری مسلمین با پیروی از نصی که وارد شد.پس اصل این است که هر کسی که به فیصله دادن بین مردم، حکمرانی او جایز است، مگر آنچه که به اجماع استثناء شده و آن رهبری کلی مسلمین است. ابو حنیفه معتقد است که جایز است که زن قاضی بشود در مورد مسائل مالی بتنهایی، بخاطر حمل بر شهادت زن در اموال که جواز آن در قرآن کریم آمده است: «و از دو شاهد مرد شهادت بگیرد، پس اگر دو مرد نبود پس یک مرد و دو زن از گواهانی که بشهادتشان راضی هستید، که اگر یکی از آنان فراموش کند دیگری او را یادآور گردد» (12). عموم فقهاء معتقدند که مرد بودن شرط است در تصدی کارها و صحت قضاوت و از این شرط مستثنی نیست، مگر آنچه با نص استثناء شده باشد، و شرط مرد بودن به خاطر حمل کردن بر رهبری عمده مسلمین است، زیرا بین گسترش دایره کار و یا محدود بودن آن، در مواردی که مربوط به حکمت و مصلحت این شرط است فرقی نیست. (13) کسی که جایز می داند زن متصدی کار قضاوت بشود، بطور عام جایز نمی داند، زیرا نهی شده است که قاضی در حالی که مریض است، بقضاوت بپردازد.دوران بارداری زن خود نوعی بیماری است، همان طوری که انواع مشاغل دیگر هم هست که با زن متناسب نیستند، مانند کارهایی هم که اقدام به آنها خطرناک است، مانند کار کردن زن در شب، و داشتن مشاغل نظامی و کارهای پلیسی و…علاوه بر اینها، کارهایی هم وجود دارد که برای زنی جایز است و برای دیگری جایز نیست.زنی که شوهر و فرزندان، وقت او را نمی گیرند ممکن است کارهایی برای او جایز باشد که برای زنی که دارای مسؤولیت شیر دادن و تربیت فرزندان و خانه و شوهر است جایز نباشد.کارهایی هم وجود دارد که فکر دور اندیش زنانه به اجتناب از انجام آنها پی می برد، چه مجرد باشد و چه متأهل، مانند منشیگری مخصوصا برای مردی جوان و یا مشاغلی که عرفا به شیک پوشی و ارتباط زیاد با مردی همراه باشد.این کار، برای دور اندیشی و پرهیز از لغزش است، بنابر این متفکرین موقعی که به زن اجازه داده اند که کار کند، از طرف دیگر اصولی اخلاقی و اجتماعی وضع کرده اند تا در عمل، خود را نشان دهد.( منابع مقاله: زندگی اجتماعی از دیدگاه اسلام، شلبی، احمد؛)