“نحن قسمنا بینهم معیشتهم فی الحیوةالدّنیا”

اختیار رزق فقط به دست خداوند است،نه به دست انسان.دلیل بر آن ،اختلاف درثروت وفقروعافیت وصحت واولاد وسایر اموری است که رزق شمرده می شوند.

با این که هر فردی از افراد بشرمی خواهد از نهایت درجه ی ارزاق را که دیگر بیش از آن تصور ندارد،دارا باشداما روشن است که هیچ کس به چنین آرزویی نمی رسد وبه همه آنچه دوست دارد،دست نمی یابد.پس می فهمیم که ارزاق به دست انسان نیست،وگرنه هیچ فردی فقیر و نیازمند به هیچ یک از مصادیق رزق نمی شد.

برتری رزق معنوی بر رزق مادی

حضرت ابراهیم (علیه السلام) وقتی مقام امامت رابرای ذریه ی خویش طلب می کند:(ومن ذریّتی)،خداوند در جواب می فرماید:این مقام به افراد ستمگر نمی رسد:(لاینال عهدی الظّالمین)،اما وقتی طلب رزق برای مردم می کند،تنها برای مؤمنا ن تقاضا می کند:(وارزق اهله من الثّمرات من أمن منهم) ،خداوند در پاسخ او می گوید:رزق مادی را هم به مؤمنان می دهیم هم به کافران:(قال ومن کفر فأمتّعه قلیلا).از اینجا روشن می شود که رزق مادی خیلی مهم نیست،از این رو به اهل و نااهل داده می شود،اما مقامات معنوی به هر کس داده نمی شود.