دو ثلث مؤمن تغافل ویک ثلث او زیرکی است وتا آن دو ثلث تغافل نباشد،آن یک ثلث زیرکی  وفراست  اثر نخواهد  بخشید.ریشه تغافل دوستی ومحبت است در حالی که ریشه دشمنی کینه و نفرت است،که اگر وارد دل کسی شود هم او را آلوده می کند، و هم فرصت اصلاح را از شخص مقابل میگیرد. یکی از دستورهای مهم دین آن است که تا میتوانیم رفتار دیگران را حمل به صحت کنیم یعنی حتی اگر کاری که طرف مقابل ما انجام میدهد از نظر ما شایسته نیست بکوشیم وجهی برای آن بیابیم که آن را خوب و شایسته جلوه دهد،گاهی اثر تغافل احیای شخصیت مخاطب ماست. گاهی نیز اثر تغافل سازندگی و ارزش مداری است فراموش نکنیم که دین ما دو ویژگی کلیدی و اساسی دارد و آن دو سهله و سمحه است. آسان میگیرد و میگذرد. بکوشیم تا ما نیز اینچنین باشیم.