چند تا از همسایه ها مسیحی بودند. در لشکرنجف اشرف که هر سال دهه محرم مراسم داشتند ، چند روز مانده به مراسم ، دو-سه نفر از مسئولین لشکر را می فرستاد تا با احترام  از همسایه ها اجازه برگزاری مراسم روضه امام حسین ( علیه السلام ) را بگیرند، می گفت سر و صدای عزاداری بلند است و ترافیک و شلوغی زیاد و آنها حق همسایگی ما را دارند . باید با رضایت کامل ایشان باشد.

موقع توزیع غذا هم ، سهم همسایه ها دا جدا می کرد و می فرستاد درب منزل آنها. بعد از شام قریبان هم با تشکر وحلالیت از همسایه ها مراسم تمام می شد.

حاجی حواسش به همه چیز بود، از محتوای سخنرانی ها و مداحی ها و نماز جماعتهای ظهر عاشورا و تاسوعا گرفته ، تا گذاشتن چند نفر مامور جهت جفت کردن کفش های عزاداران و گرفتن اسفتد دم درب و دقت در توزیع غذای ظهر عاشورا و تاسوعا که به بهترین نحو ممکن صورت پذیرند.

برگزاری هیات و مراسم عزاداری در دهه اول محرم برایش از اهم واجبات به شمار می آمد و حسابی سنگ تمام می گذاشت ، اما کیفیت اجراءآن برایش خیلی مهم تر بود. بطوری که می توان از هیات ثارالله لشکر8 نجف اشرف بعنوان یک الگوی نمونه عزاداری نام برد…

{ سالگرد شهادت سردار حاج احمد کاظمی گرامی باد.}

* شهدا را یاد کنید حتی با یک صلوات *