روزی که تو را در کنار خودم احساس نکنم، در صفحه های گذران عمرم، جایی ندارد. اگر لحظه هایم خالی از درک حضور تو باشد، رو به نابودی رفته اند.حضور تو را در همه دلتنگی ها و دلواپسی ها یم قدر دانم؛ این تو بودی که کلام روشنایی وجودت را به من هدیه کردی. در سال های گذران عمرم، دستان سبز تو بود که راهنمای وجود خالی من شد، چه روزهایی که خطاها و وسوسه ها در پی گمراه کردن من بود ولی وجود سبز تو مانع از انحرافم شد.تو، همان یار مهربان من بودی که مهربانی تو را نمی توانم به محبت و مهربانی هیچ معشوقی مثال بزنم؛ مهربانی که بی ادعا به من عشق می ورزد. استادی که هیچگاه درس هایش بوی کهنگی ندارد…پروانه ای که از روی لطف و مهربانی من را به گلبرگ های سرخ و لطبف دانش می نشاند و برایم از ترانه های دانش می سراید. واژه واژه ترانه های عاشقیت در دل و جانم نفوذ می کند و مرا به آسمان های پرستاره علم هستی می برد. جسم و جانم را از فتنه های غفلت برهان ای مونس همیشگی ام.

 رحیمه شهاب الدینی 

کتاب مقبولترین و نزدیک ترین چیز به طبع آدمیان است که  نه فراموش  می شود و نه تغییر می یابد.نگاه به کتاب، لذت تو را فزونی می دهد و میل تو را در فراگیری دانش شدیدتر می سازد. زبان تو را گویاتر، سخنان و بیان تو را فصیح تر، جان تو را مسرورتر و سینه تو را فراخ تر می کند و برای تو در دیدگاه عامه مردم مقام و بزرگی به ارمغان می آورد.

کتاب هم نشینی است که تو را خسته و ملول نمی سازد، دوستی که تو را فریب نمی دهد، بلند نظر و جوانمردی ست که تو را گرفتار یکنواختی و روزمرگی نمی سازد و همسایه ای ست که در کار تو تأخیر روا نمی دارد.

کجاست مونس مانند کتاب که نخوابد مگر به همراه تو و سخنی نگوید مگر هنگامی که تو خواسته باشی؟ در کجای جهان امین تر از کتاب و رازدارتر از آن می یابی که رازهای تو را نگاه دارد؟ 

کجاست اندرز دهنده ای که تو را به نشاط آورد و بازدارنده ای که تو را شیفته خود سازد؟ 

در یک کلام رفیق تنهایی کتاب 

ساجده ایسبزی